تربيتي که بايد از سوم دبستان شروع شود
اين روزها استعمال سيگار يا قليان به‌وسيله نوجوان‌ها به امري رايج در اجتماع تبديل شده و متاسفانه ديگر دختر و پسر هم نمي‌شناسد. خانواده‌ها بايد براي دور نگه‌داشتن فرزندان خود از اين سموم مهلک، در درجه اول نيازهاي روان‌شناختي فرزند خود را در هر دوره سني بشناسند اگر در خانواده، مهارت‌هاي ارتباطي مناسب و قدرت «نه» گفتن را به او ياد داده باشيم، مي‌توانيم تا اندازه‌اي مطمئن باشيم از رفتارهاي پرخطر در امان مي‌ماند. از طرف ديگر، والدين بايد براي فرزندان خود وقت بگذارند. نوجواني که نيازهاي عاطفي‌اش در کانون خانواده به‌خوبي برآورده مي‌شود، ديگر به گروه دوستان پرخطر و رفتارهايي مانند استعمال سيگار و قليان روي نخواهد آورد. ضمن اينکه پدر و مادري که قليان يا سيگار مي‌کشند يا به فرزندشان اجازه مي‌دهند جلوي چشم آنها و تحت نظارت خود، لب به سيگار يا قليان بزند، ديگر نبايد توقع داشته باشند که او دور از چشم آنها و در گروه همسالان، اقدام به انجام چنين کارهايي نکند. والدين مي‌توانند از راه‌هاي آموزشي با صحبت يا مثال زدن، فرزندان خود را با عوارض مصرف انواع مخدرها آشنا کنند. معمولا آموزش در مورد اين مسائل مي‌تواند از کلاس سوم دبستان در خانواده آغاز شود و هر چقدر که سن و مهارت‌هاي كودك بالاتر رفت، آموزش‌ها هم بايد وسيع‌تر و کامل‌تر شوند. بچه‌هاي ما بايد با جمله‌هايي مانند «نه، من نيازي به اين کار ندارم چون در شأن من نيست»، «مي‌خواهي به جاي قليان كشيدن، با هم به سينما يا پارک برويم»، «خيلي دوست دارم با تو باشم اما چون سيگاري/ قلياني هستي، نمي‌توانم» و... آشنا باشند تا با بيان آنها در مواجهه با پيشنهادهاي گروه همسالان، به چنين خواسته‌ها و پيشنهادهايي «نه» بگويند.
افزايش هزينه هتلينگ بيمارستانها